Αυξήθηκαν 84% οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία

Στοιχεία, χάρτες από το Stratfor

Με το μεγάλο θέμα των μεταναστών που υποδέχονται,αλλά και των πολιτών τους που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στις χώρες της Ευρώπης που πλήττονται από την οικονομική κρίση ,ασχολείται το Stratfor.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η ροή των μεταναστών αυξήθηκε δραστικά μεταξύ 2007-2011 σε Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ελλάδα και λιγότερο στην Ιταλία.

Η Ελλάδα όμως μαζί με την Ιταλία είναι οι χώρες που εκτός από την είσοδο μεταναστών,έχουν και το ζήτημα πολιτών τους οι οποίοι λόγω της οικονομικής κρίσης επιλέγουν να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες, αναζητώντας καλύτερη τύχη.

Ωστόσο την θέλησή τους να φύγουν από την Ελλάδα εκφράζουν και πάρα πολλοί μετανάστες ,οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είχαν χρησιμοποιήσει την Ελλάδα,ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη ,αλλά …έμειναν. Τώρα που δεν υπάρχει πια καμία περίπτωση για να περιμένουν κάτι καλύτερο,προσπαθούν να φύγουν.

Το κακό για την Ελλάδα είναι ότι όσοι Έλληνες επιθυμούν να μεταναστεύσουν ή το έχουν κάνει ήδη,προέρχονται από τα στρώματα του πληθυσμού που έχουν εκπαίδευση και εξειδίκευση.Προτιμούν ως χώρες μετανάστεσης τη Γερμανία,τις ΗΠΑ και την Αυστραλία,όπου υπάρχουν μεγάλες ελληνικές κοινότητες.Στο πρώτο τρίμηνο του 2011 η μετανάστευση Ελλήνων στην Γερμανία αυξήθηκε κατά 84% ,σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας της Γερμανίας.

πηγή

http://elladasimera.blogspot.com/2012/05/84.html#ixzz1uv7V8ZPg

“Σισυφιακή Πορεία” της Λίνας Σ.Α.

Χρονογραφήματα - 

Στο παλιό καφενεδάκι, κάτω από δυο πανύψηλες θροϊζουσες λεύκες, καθόμασταν με κάτι παλιούς φίλους. H πόλη, λαχανιασμένη ακόμη απ' τον κάματο της μέρας άρχιζε σιγά-σιγά να ξαποσταίνει. Τα κτίρια αποτίνασσαν τη ζέστη της μέρας, οι γραμμές τους μαλάκωναν καθώς βυθίζονταν στο σκοτάδι. Τι γυρεύαμε τούτη την ώρα εκτός από το ν' αφουγκραστούμε τον κτύπο της καρδιάς της γκρίζας τσιμεντούπολης, καθώς η σκόνη, οι θόρυβοι, καταλάγιαζαν, όσο εξέπνεε η αγχωτική τροχιά της. Παραγγείλαμε παγωμένες μπύρες. Δροσίζοντας τα χείλη μας σιγά-σιγά αναπτερωνόταν η ελπίδα μας για μια ανακτημένη ποιότητα ζωής, μέσα σ' αυτούς τους τοίχους όπου περιφέραμε μια μοναξιά που αντλούσε κουράγιο να συνεχίζει να υπάρχει μέσα από εκείνα που την έτρεφαν: Τη βαθύτερη γνώση πως βρισκόμασταν σε μια πορεία σισυφιακή, μόνοι, κι αυτό αντί να είνα η ήττα μας, έπρεπε να γίνει η δύναμη μας. Απέναντι απ' το παλιό εκκλησάκι, η συζήτηση οδηγήθηκε σε κάποιον μοναχό που είχαμε πριν λίγα χρόνια συναντήσει. Μια παράξενη απάντηση στην πρόκληση της ζωής - ν' απαρνηθείς τα εγκόσμια, να ενδυθείς το ρούχο της απόλυτης παραίτησης και της υποταγής στην απώτατη μοίρα του ανθρώπου που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένωση με το Θείο. "Θυμάστε, τότε μας είχε δεχτεί, στο πρόσωπο μας διαγραφόταν η δυσπιστία - ερχόμασταν ανέμελοι, με τη δίνη της ύλης να συμπαρασύρει τα βήματα μας, ανυποψίαστοι για μια πορεία δύσκολη που διαπερνάται σ' όλο της το φάσμα απ' το χρόνο που δεν αντιμετωπίζεται, απ' την απώλεια αγαπημένων προσώπων, από την αίσθηση πως ποτέ, τίποτε δεν είναι αρκετό. Είχαμε πάει να τον βρούμε σαν κάτι αξιοπερίεργο, που θα μας συμβούλευε για ένα μέλλον που αγωνιούσαμε να μάθουμε - μας άφησε στην άγνοιά μας, του είχαμε φανεί πως δεν είχαμε και τόσο την ανάγκη του, τι να μας έλεγε; Για υπομονή, περισυλλογή, αποδοχή, καρτερία; Για κάποια άλλη μορφή που θα έπαιρνε η ύπαρξη μας κάποτε; Πλατεία Αγίων Θεοδώρων  - Κλαυθμώνος - στο καφενείο τέλη Αυγούστου Λ. Σ. Α. / Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" 08/'91 Είχε καταλάβει, πως εμείς θέλαμε τοΤώρα, να μας το περιγράψει χαρμόσυνο, προπομπό σπουδαίων συμβάντων που θα ικανοποιούσαν τη νεανική μας ματαιοδοξία".