Λίγο πριν τις αρχές του καλοκαιριού είδαμε τη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Τουρκία να καίγονται. Ύστερα από μερικούς μήνες το μόνο που έχει αλλάξει είναι πως στα κανάλια βλέπουμε μόνο τα γεγονότα για τη Συρία. Βέβαια οι συγκρούσεις δεν έχουν σταματήσει στις άλλες χώρες αλλά εκεί δεν εμπλέκονται οι ΗΠΑ, οπότε δεν έχει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον…
Η εμπλοκή των ΗΠΑ στο θέμα της Συρίας δεν προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη σε κανέναν, αφού όλοι θυμούνται ότι οι τελευταίες Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις εγκατέλειψαν το Ιράκ μόλις δύο χρόνια πριν, τον Δεκέμβριο του 2011. Οι στρατιωτικές επεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σε άλλες χώρες με τη δικαιολογία της πάταξης της τρομοκρατίας και της κατοχής χημικών όπλων είναι πλέον γνωστές. Βέβαια η τακτική αυτή έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται τα τρομοκρατικά χτυπήματα εντός και εκτός των ΗΠΑ όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, που εξάγονται από τους ίδιους, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Έτσι και αλλιώς αυτός δεν ήταν ποτέ ο λόγος που γίνονταν οι επεμβάσεις.
Η τραγική ειρωνεία λοιπόν δεν βρίσκεται ούτε στην απάθεια που δείξαμε για ακόμα μία φορά, ούτε στην στάση των ΗΠΑ.Η τραγική ειρωνεία βρίσκεται στο πρόσωπο του σημερινού Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Barack Hussein Obama. Κάτι σαν τη μάσκα του Guy Fawkes που φοράνε οι «anonymous» και που φτιάχνεται από μικρά παιδιά που δουλεύουν για πολυεθνικές πάνω σε πλωτά καράβια στην Κίνα.
Πιο συγκεκριμένα στις 9 Οκτωβρίου 2009 η Νορβηγική επιτροπή των Βραβείων Νόμπελ Ειρήνης αποφάσισε να απονείμει στον Μπαράκ Ομπάμα το Νόμπελ Ειρήνης για το 2009.Έτσι μέσα σε δύο μόλις χρόνια ο Ομπάμα είχε καταφέρει να γίνει ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος στο Λευκό Οίκο, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης και πρόσωπο της χρονιάς σύμφωνα με το περιοδικό ΤΙΜΕ. Και ενώ μέχρι εδώ βλέπουμε πως όλα είναι καλά, ο Μπαράκ κηρύττει το τέλος του πολέμου στο Ιράκ το 2010, επανεκλέγεται πρόεδρος το 2012 και ανακηρύσσεται πρόσωπο της χρονιάς για δεύτερη φορά από το περιοδικό ΤΙΜΕ, ξαφνικά είναι υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία.
Ο ίδιος άνθρωπος που έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης είναι υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία. Βέβαια η επιτροπή του είχε δώσει το Νόμπελ για το όραμά του και τη δουλειά του, για ένα κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα, γι’ αυτό και αυτή τη φορά δεν θα χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία για πάταξη της τρομοκρατίας, αλλά τη δικαιολογία για κατοχή χημικών όπλων. Τι πιο φυσιολογικό από το να κάνουμε πόλεμο με όλους όσους έχουν χημικά; Κάποια στιγμή δεν θα μείνει κανένας. Βέβαια το να βομβαρδίζεις όσους «έχουν» χημικά όπλα, να σκοτώνεις χιλιάδες άμαχους και να ξοδεύεις δισεκατομμύρια ενώ ο λαός σου πεινάει δεν σε κάνει και ειρηνιστή, αλλά από τι φαίνεται η επιτροπή του Νόμπελ Ειρήνης και ο Ομπάμα έχουν αντίθετη άποψη.
Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα, το γεγονός ότι είναι υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης ενώ οι πληγές από το Ιράκ είναι ακόμα ανοιχτές μας δείχνει πως ο Λευκός οίκος δεν πήρε το όνομα του λόγω του άσπρου χρώματος στην εξωτερική του όψη. Όσες φορές και να αλλάξει η συσκευασία το περιεχόμενο θα είναι πάντα το ίδιο.
Όπως είχε πει και ο Γέρος του Μοριά «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αγά μου!» . Ο πόλεμος στο Ιράκ τελείωσε για να αρχίσει ένας άλλος, το Γκουαντάναμο είναι και θα παραμείνει για πολύ ακόμα ανοιχτό και ο γύπας καρτερεί ακόμα το θάνατο του παιδιού…
Γιάννης Πέρος
φοιτητήs στο Τ.Ε.Ι. Πειραιά
___________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου